AMSTERDAM-,,Je moet je stem laten horen. Als iedereen denkt: het komt wel goed, gaat het fout. Die uitzettingen! Op deze manier kan dat echt niet'', zegt de 22- jarige Burca Elibol terwijl het jongerenraadslid van de Zaandamse afdeling van de Turks Democratische Volks- en Jongerenvereniging (TDVJ) in Zaandam met haar rode vlag de trein instapt.

In Amsterdam verlaten een kwartier later nauwelijks twee handen vol SP'ers en TDVJ'ers het Centraal Station om mee te lopen in de landelijke demonstratie 'Van harte pardon' tegen het uitzettingsbeleid van minister Verdonk. ,,Stoppen met die onzin van het uitzetten'', vindt SP-raadslid Rob Poldner bij het verkeerslicht.,,Er worden al meer vluchtelingen uitgezet dan erin komen. Geef die 26.000 generaal pardon. Zij zijn al geïntegreerd. Hun aanwezigheid bevordert de saamhorigheid met de buren.''

Als het licht op groen springt, is het Zaanse groepje al uiteen gevallen en opgelost in de menigte. Maar er moeten hier meer Zaankanters zijn, aldus de tamtam. Taalgrapjes op spandoeken en protestborden keurend ('Verdonkhoekje', Waar blijft de menselijkheid') stuwt de massa voort naar de Dam, waar uit de mensenzee zowaar een eilandje van TDVJ-vlaggen oprijst. Ons een doorgang wringend, botsen we tegen Elibol op die flyers voor een 'Van harte pardon' heeft verspreid en nu nog wat krantjes in het Turks uitdeelt voor de eigen parochie, die het ook niet makkelijk heeft: ,,Oudere Turken die moeite hebben met Nederlands. Dit gaat over al die nieuwe regels voor allochtonen'', wijst ze.

Even verderop probeert raadslid Bert Boer in de gure wind zijn GroenLinks- ballon de baas te blijven terwijl cabaretier Vincent Bijlo grappen over de multiculturele hoofden uitstort. Door het gefluit en gejoel heen vertelt Boer dat hij in december ook al tegen het onmenselijke beleid van Verdonk heeft gedemonstreerd: ,,Dit kabinet vraagt om verzet. Ik ga gewoon door. Soms bereik je wat. Al die mensen hier, dat is ook heel motiverend.''

Uit de speakers vertelt een kinderstem nu dat hij uit Soedan is gevlucht omdat hij in het leger moest en met besnijdenis werd bedreigd. Boer kent ook een schrijnend geval. ,,Een Bosnisch gezin in Koog aan de Zaan. Al acht jaar hier, kinderen van acht en zes helemaal geïntegreerd. De ouders van school verzetten zich tegen hun uitzetting. Ik ga dat aankaarten bij de collega's.''

Dan begint de mars door de stad en achter luidruchtige trommelaars en fluiters sluiten we ons aan bij Willem en Trijntje Munters van de Noodopvang Asielzoekers Zaanstreek. Als mensen de klos dreigen te worden, zijn zij van de partij. Al wandelend praten we over het actiewezen. Zondag waken ze bij het Grenshospitium van de Bijlmerbajes waar 20 statenloze Palestijnse vluchtelingen al maanden gevangen zitten. Trijntje vertelt nieuwtjes uit de Noodopvang. ,,Op 11 maart is er een jongetje geboren. Luc. Zo'n schatje. Een vrijwilligster heeft gekraamd.'' Er is een ding dat de vreugde tempert. Wat voor leven wacht de kleine Luc als statenloze nu de Nederlandse overheid het geboortebewijs van de moeder uit Ivoorkust niet erkent?